Η διαύγεια είναι φανταστική.
Ίσως μεγαλύτερη από 30 μέτρα.
Στο σκαλί που βρίσκεται από κάτω μου παρατηρώ τα μικρόψαρα να αντιδρούν νευρικά.
Άραγε τι να είναι αυτό που τα ενοχλεί.Καταδύομαι με μια σχετική ανυπομονησία.
Το υ/β σκηνικό με έχει σαγηνέψει και ανυπομονώ να βρεθώ στον πυθμένα.
Φτάνοντας διαπιστώνω την παρουσία μιας στήρας.
Την αγνοώ για λίγο μήπως και εμφανιστεί κάτι άλλο.
Όχι…
Στρέφομαι προς το μέρος της και κάνω μια χεριά.
Εκείνη τη στιγμή από δεξιά, ακριβώς πάνω στο κόψιμο, εντοπίζω μια συναγρίδα να επιθεωρεί.
Σύγχυση!
Στρέφω το όπλο προς την «νεοεισαχθείσα».
Σπεύδει να χαθεί γρήγορα, δίχως καμιά ελπίδα επιστροφής.
Ξανά στη στήρα που ετοιμάζεται να βραχώσει.
Βολή βιαστική… κακή…
Πετάει τη βέργα και μπαίνει στο διπλανό χαράκι, άσχημα τραυματισμένη.
Αφήνω το όπλο για σημάδι.
Μια βουτιά αργότερα, με κοντό όπλο και περισσότερη (αυτο)συγκέντρωση το ψάρι θα έρθει στην επιφάνεια.
Φθινόπωρο
Ο νότιος άνεμος δεν αφήνει πολλές επιλογές.
Στη δυτικη πλευρά της βραχονησίδας αποφασίζουμε να κανουμε μια σκάλα στα ρηχα.
Κολυμπώ ανάμεσα στα μεγάλα μονόπετρα.
Ενας σηκιός μπαίνει σε μια χαρακιά.
Βάζω πρώτη σκάλα και κατεβαίνω να τσεκάρω.
Μάταια έχει χαθεί στα ενδότερα.
Συνεχίζω τη βουτιά μου με συρτό.
Ένα παράθυρο μου κεντρίζει το ενδιαφέρον.
Κοιτώ μέσα και τον βλέπω να πλησιάζει να με τσεκάρει.
Βολή στα γρήγορα, στα βράγχια.
Με την πρώτη σκάλα όμως δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να τραβήξω με δύναμη.
Πετάγεται έξω από μια διπλανή τρύπα και χτυπιέται έντονα.
Θα κρατήσει η βέργα;
Ξαναμπαίνει μεσα βραχώνοντας επιπόλαια και θολώνοντας τα πάντα.
Δεύτερη βολή που λειτουργεί σαν ευθανασία.
Μια βουτιά ακόμα και εγκαταλείπει το καταφύγιο του.
Χειμώνας
Βαθια... σκοτεινιά, παγωμένο σκηνικό και κρυο που χαλάει τη διάθεση.
Στεκεσαι και αναρωτιεσαι αν τελικά αξίζει.
Ξάφνου μια μεγάλη φιγούρα εμφανίζεται από την θολούρα.
Τον θυμάσαι από το καλοκαίρι.
Αναρωτιεται τι άραγε κανεις εκεί.
Συνειδητά δεν τον περάζεις γιατι εικάζεις πως είναι ο άρχοντας του τόπου.
Οι αυλικοί όμως λείπουν.
Ισως πάλι σαν φαντάσματα να κρύβονται πίσω από το πέπλο της θολούρας.
Το συνηθίζουν άλλωστε σαν είδος.
Κρυώνω... να συρθώ λίγο μήπως και δω καμία. Μπα... .
Αναδυση και μια υπόσχεση ότι δεν θα ξαναβουτήξεις εκεί σήμερα.
Λίγα λεπτά αργότερα με το κεφάλι προς τα κάτω την έχεις ήδη αθετήσει.
Πόσο θνητή επιλογή.
Όμως, την είδα; Ιδέα μου ήταν;
Τουρτούρισμα, διαφραγματικός, μια χεριά... τίποτα.
$%^&!*, δεν με νοιαζει.
Λίγο αργότερα σε μια ενδιάμεση αποχή...
Βλέπω τα χιόνια στο δίπλα βουνό.
Χαλαρώνω, βουτώ.
Ωπ, έφτασα κιολας; Μεγαλεία...
Ωραίο μονόπετρο, κρύβομαι.
Καλογρίτσες, κάτι σαργουδάκια, μια χειλού, μια στήρα.
Ελα ρε! Στήρα!
Καλούτσικη φαίνεται, λόγω της μέρας ακόμα καλύτερη ίσως.
Θα έρθει, όχι θα συρθώ.
Αντε ξεκίνα...
Την τρόμαξες, ατσούμπαλε.
Χάνεται σε ενα ωραίο μονοπετρο δίπλα.
Αναδυση, αντε ξαναβρες το τώρα.
Τυχη; Έλλειψη ρεύματος; Κάτι άλλο; Πέφτω πάνω ακριβως στο μονόπετρο.
Κατευθύνομαι προς το χαράκι.
Μια μακρόστενη μούρη με κοιτά, σχεδόν απ' έξω.
Ευκολη βολή.
Σύντομα με ακολουθεί στην επιφάνεια.
Βγάλε λίγο ήλιο...
Μας πέθανε και αυτός ο βοριάς.
Θέλαμε και βουτίδια στις αποχές τρομάρα μας, λαβράκια ρε...
Λίγο πριν το λιμάνι επίτελους μας χάρισε μερικές ακτίνες.
Χλιδές!
Ρηχά... 10 κιλά βλακεια έκανα βαρής είμαι.
Σερνομαι στις φυκιάδες.
Πλησιάζω το μονοπετρο που ξενερίζει.
Στέκομαι στην εσοχή.
Σάλπες, μικροι κέφαλοι και ξάφνου λαβράκι.
Η μάλλον νεκρό λαβρακι.
Καλή αρχή!
Λίγο παραδίπλα, η τυχη μου χαμογελά.
Δυο ψάρια χάνονται πίσω από ένα βραχάκι.
Θα τα προλάβω από την άλλη μεριά;
Τελικα δεν χρειάστηκε ούτε να συρθω.
Απο μόνα τους ήρθαν να δουν το πλάσμα που πριν επέπλεε και τώρα κάθοταν στα φύκια.
Καλά είμαστε πάμε πίσω.
Σε αυτο το καβάκι όμως δεν ήταν οι τσιπούρες.
Yeap...
Καρτέρι, μπα.
Σύρσιμο, να τη. Βόσκει.
Με καταλαβε, όχι ακόμα.
Μια χεριά προλαβαίνω.
Σηκώθηκε, τελευταία ευκαιρία.
Σκοπευση, βολή, αυτοέπαρση.
Άνοιξη
Μια μικρή μουντάδα, σύντομα υποχώρησε μπροστά στο λαμπρό ήλιο.
Άραγε το τελευταίο ψάρεμα πριν την … απαγόρευση του Μάη;
Το ταξίδι κυλά με συζητήσεις για μυθικές συναγρίδες που πιάστηκαν στα παραγάδια του παρελθόντος.
Μα καλά 30 κιλά συναγρίδα;;;
Και με ένα ψάρι το 1/10 του βάρους του μια χαρά θα είμαι για σήμερα! (προφητεία; )
Θερμοκρασία αέρα 25 βαθμοί, σχεδόν καλοκαίρι!
Θερμοκρασία νερού στην επιφάνεια 17, εδώ έχουμε λίγο δρόμο ακόμα…
Στολή 6,5 χιλιοστά για να είμαστε άνετοι και βουτιά.
Η θάλασσα διαυγέστατη σε καλεί να χαθείς στην αγκαλιά της.
Δεν της χαλάσαμε χατίρι, με βουτιές που θύμιζαν κάτι από καλοκαίρι (σχεδόν).
Όμως η κίνηση των ψαριών είναι αισθητά περιορισμένη.
Μήπως πιο ρηχά;
Και εκεί μέτρια τα πράγματα…
Στον τελευταίο τόπο τα σημάδια είναι σχετικά καλά.
Ένα κοπάδι σαργοί και σκαθάρια, θορυβημένα παίζουν μπροστά από το όπλο μου.
Ένας μεγάλος τόνος στην επόμενη βουτιά θα βάλει σε σκέψεις το ζευγάρι μου, που τελικά έπραξε σωστά.
Χαλαρώνω.
Λες να ξανάρθει η τούνα; Σιγά μη με περιμένει και ακίνητη κιόλας…
Βυθίζομαι. Μερικά μέτρα πριν τον πυθμένα την βλέπω να φεύγει.
Όχι την τούνα, μια συναγρίδα.
Αναζητώ και τελικά βρίσκω ένα πόστο που φαντάζει κατάλληλο.
Θα γυρίσει; Ξύνω λίγο το βράχο. Να την κεφάλωσε.
Όχι για πολύ, τώρα με μια ημικυκλική πορεία πλησιάζει αργά.
Την έχω; Σημαδεύω καλά και τραβώ τη σκανδάλη.
Βολή χαμηλή, μα θα κρατήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου