Ο καιρός δεν μας επετρεψε βουτιά εκει που σχεδιάζαμε.
Στην εναλακτική λοιπόν, όπου και πάλι τα "μπουρίνια" και οι "γκρινιόλες" έκαναν αισθητή την παρουσία τους.
Ε και... ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβαται.
Άλλωστε μετά από κάθε πέρασμα τους ήταν καλοκαίρι... σωστό.
Έτσι για να γίνει πιο έντονο το "χαμογελο" στο πρόσωπο μεταξυ μάσκας και κουκουλας.
Στο ρηχό κεφάλι τα νερά είναι σχετικά καθαρά.
Σε μια γωνιά του τόπου -που επικοινωνεί με τα βαθύτερα- το ψιλό φαίνεται πόλυ ζορισμένο.
Εδώ αξίζει μια βουτιά.
Στεκομαι στο όριο του θερμοκλινούς και αναμένω.
Τις προδίδουν πρώτα οι καλογρίτσες.
Σε λίγο μπαίνουν στο οπτικο πεδίο.
Επτά ψάρια. Σπάνε τρια δεξιά, τέσσερα απο αριστερά.
Επιλέγω τη πιο βολική, άλλωστε δεν διαφέρουν σε μεγεθος.
Βολή λίγο μακρινή, αλλά καλή.
Κάνει την έντονη αντίδραση της μάταιη.
Μάταιη είπα; Ποιος είμαι που θα κρινω το ένστικτο της επιβίωσης;
Τελικά θα παραδωθεί, στεκόμενη στη ρίζα ενός βράχου.
Στην εναλακτική λοιπόν, όπου και πάλι τα "μπουρίνια" και οι "γκρινιόλες" έκαναν αισθητή την παρουσία τους.
Ε και... ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβαται.
Άλλωστε μετά από κάθε πέρασμα τους ήταν καλοκαίρι... σωστό.
Έτσι για να γίνει πιο έντονο το "χαμογελο" στο πρόσωπο μεταξυ μάσκας και κουκουλας.
Στο ρηχό κεφάλι τα νερά είναι σχετικά καθαρά.
Σε μια γωνιά του τόπου -που επικοινωνεί με τα βαθύτερα- το ψιλό φαίνεται πόλυ ζορισμένο.
Εδώ αξίζει μια βουτιά.
Στεκομαι στο όριο του θερμοκλινούς και αναμένω.
Τις προδίδουν πρώτα οι καλογρίτσες.
Σε λίγο μπαίνουν στο οπτικο πεδίο.
Επτά ψάρια. Σπάνε τρια δεξιά, τέσσερα απο αριστερά.
Επιλέγω τη πιο βολική, άλλωστε δεν διαφέρουν σε μεγεθος.
Βολή λίγο μακρινή, αλλά καλή.
Κάνει την έντονη αντίδραση της μάταιη.
Μάταιη είπα; Ποιος είμαι που θα κρινω το ένστικτο της επιβίωσης;
Τελικά θα παραδωθεί, στεκόμενη στη ρίζα ενός βράχου.
