H πίγγα
Το συρτό στον πυθμένα θα με φέρει αντιμέτωπο με ένα δίλημμα.
Όμως ανάμεσα στη νωχελικότητα του μεγάλου ροφού και την αγριάδα της πίγγας, η επιλογή ήταν εύκολη υπόθεση.
Έστω και με τη διακινδύνευση να μην τα καταφέρω.
Τελικά ήρθε η δικαίωση
H σφυρίδα
Το βυθόμετρο μαρτύρησε την παρουσια ψαριών στο κομάτι.
Μόνο "εμπόδιο" το βάθος που μας χωριζε.
Μα όχι σήμερα.
Μια συντονισμένη προσπάθεια και σε λίγο ακουμπώ τον ανήλιο πυθμένα.
Μερικές χεριές συρτό.
Ένα ψάρι μπροστά μου, ένα μεγαλύτερο πίσω.
Ίσως θα ήταν προτιμότερο να μην παρατείνω και αλλο την παραμονή εδώ.
Βολή καίρια και φύγαμε για πάνω.
Χαρά για τη σύλληψη και μια φωτογραφια που (σχεδόν) μαρτυρά τα μέτρα.
Ο ροφός
Ίσως η τελευταια καλοκαιρινη Κυριακη του έτους.
Η θαλασσα σαφώς πιο ζεστή από την ατμόσφαιρα, έκανε τις βουτίες ευχαριστες.
Ήταν μια από αυτες τις μέρες που όλα βγαίνουν αβίαστα.
Μέρες που θέλουν επιπλεον προσοχή.
Το κομμάτι γνωστό σε αρκετούς και ήδη μια βάρκα απομακρύνεται απο εκεί.
Να πέσω; Θα έχει τίποτα;
Καταφαση.
Πρώτη βουτιά, η διαύγεια καλή και καθως ακουμπώ τον πυθμένα μια μικρή συναγρίδα, θα περάσει μακριά τρομαγμένη.
Ακριβως από πίσω της στη ρίζα ενός βράχου κάτι μεγαλύτερο με κοιτά...
Κάνω να βγω από το πόστο που ενεδρευω και άμεσα φευγει.
Η συνέχεια άκαρπη μέχρι που αποφασίζω να καταδυθώ εκεί που νωριτερα είδα το ψάρι.
Το ρεματάκι τελικά θα με φέρει στην άλλη πλευρα του βράχου.
Δεν περιράζει καλα ειναι και εδώ.
Ακόμα καλύτερα όταν τον είδα να πλησιάζει αγερωχος.
Μαζευτηκα αλλά δεν χάθηκα απο το οπτικο του πεδίο.
Έκοψε ταχύτητα, με μια χεριά τον πλησιασα αργά και εγώ.
Βολή καιρια και μονο από την ορμή που ειχε το σωμα του και δυο συσπάσεις ακούμπησε στο βραχο μπροστά του.
Ανάδυση με το μουλινε ανοιχτό και μια σκέψη στο νου.
Πρέπει να ειναι ο μεγαλύτερος που εχω παρει μέχρι τώρα!
Πράγματι...
Το συρτό στον πυθμένα θα με φέρει αντιμέτωπο με ένα δίλημμα.
Όμως ανάμεσα στη νωχελικότητα του μεγάλου ροφού και την αγριάδα της πίγγας, η επιλογή ήταν εύκολη υπόθεση.
Έστω και με τη διακινδύνευση να μην τα καταφέρω.
Τελικά ήρθε η δικαίωση
H σφυρίδα
Το βυθόμετρο μαρτύρησε την παρουσια ψαριών στο κομάτι.
Μόνο "εμπόδιο" το βάθος που μας χωριζε.
Μα όχι σήμερα.
Μια συντονισμένη προσπάθεια και σε λίγο ακουμπώ τον ανήλιο πυθμένα.
Μερικές χεριές συρτό.
Ένα ψάρι μπροστά μου, ένα μεγαλύτερο πίσω.
Ίσως θα ήταν προτιμότερο να μην παρατείνω και αλλο την παραμονή εδώ.
Βολή καίρια και φύγαμε για πάνω.
Χαρά για τη σύλληψη και μια φωτογραφια που (σχεδόν) μαρτυρά τα μέτρα.
Ο ροφός
Ίσως η τελευταια καλοκαιρινη Κυριακη του έτους.
Η θαλασσα σαφώς πιο ζεστή από την ατμόσφαιρα, έκανε τις βουτίες ευχαριστες.
Ήταν μια από αυτες τις μέρες που όλα βγαίνουν αβίαστα.
Μέρες που θέλουν επιπλεον προσοχή.
Το κομμάτι γνωστό σε αρκετούς και ήδη μια βάρκα απομακρύνεται απο εκεί.
Να πέσω; Θα έχει τίποτα;
Καταφαση.
Πρώτη βουτιά, η διαύγεια καλή και καθως ακουμπώ τον πυθμένα μια μικρή συναγρίδα, θα περάσει μακριά τρομαγμένη.
Ακριβως από πίσω της στη ρίζα ενός βράχου κάτι μεγαλύτερο με κοιτά...
Κάνω να βγω από το πόστο που ενεδρευω και άμεσα φευγει.
Η συνέχεια άκαρπη μέχρι που αποφασίζω να καταδυθώ εκεί που νωριτερα είδα το ψάρι.
Το ρεματάκι τελικά θα με φέρει στην άλλη πλευρα του βράχου.
Δεν περιράζει καλα ειναι και εδώ.
Ακόμα καλύτερα όταν τον είδα να πλησιάζει αγερωχος.
Μαζευτηκα αλλά δεν χάθηκα απο το οπτικο του πεδίο.
Έκοψε ταχύτητα, με μια χεριά τον πλησιασα αργά και εγώ.
Βολή καιρια και μονο από την ορμή που ειχε το σωμα του και δυο συσπάσεις ακούμπησε στο βραχο μπροστά του.
Ανάδυση με το μουλινε ανοιχτό και μια σκέψη στο νου.
Πρέπει να ειναι ο μεγαλύτερος που εχω παρει μέχρι τώρα!
Πράγματι...
