Ήταν μια εξόρμηση με ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Δις αποχαιρετιστήρια.
Πρώτον, ο ένας από την παρέα τελικά αναγκάστηκε να
αναζητήσει την τύχη του πλέον εκτός συνόρων και σύντομα αναχωρεί.
Δεύτερο, η κρίση μας αναγκάζει αποχωριστούμε το αγαπημένο
σκάφος της παρέας.
Απαρτία λοιπόν και προορισμός μας οι ακριτικοί Ωθονοί!
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με ρηχές αναζητήσεις όπου άσπρα ψάρια
άρχισαν να μπαίνουν στο ψυγείο.
Όμως σύντομα αυτό δεν μου ήταν αρκετό.
Στο βαθύτερο κομμάτι με τον Κώστα αρχικά και το Γιώργο
ύστερα για παρέα που αφιέρωσαν χρόνο από τις βουτιές τους για να προσέχουν το «βλαμμένο».
Το πρώτο καρτέρι αναγνωριστικό, έπρεπε να πέσω λίγο πιο
δίπλα.
Δεύτερο και το ψιλό σπάει έντονα! Μαγιάτικα; Όχι!
Ένα τεράστιο κοπάδι παλαμίδες θα αποκρύψει καθετί άλλο.
Ένας τεράστιος αριθμός ασημένιων ψαριών παρελαύνει μπροστά
μου.
Μια βολή και δύο ψάρια περασμένα στο νήμα και τη βέργα, μου
χαρίζουν μια δυνατή μάχη.
Μερικά λεπτά αργότερα στη σημαδούρα προσπαθώ να τα χαράξω
μέσα σε ένα σύννεφο αίματος.
Μια μικρή ανάπαυλα και ήρθε η ώρα να δω το κόψιμο.
Αφήνω το εναλλασσόμενο και έρπω προς μια ακόμα πανέμορφη συνάντηση
που με «περιμένει».
Μια συγκέντρωση στήρες και μαζί δυο μεγάλοι ροφοί!
Τα ψάρια άφοβα και επιλέγω να πάρω μια στήρα και να
αποχωρήσω.
Η βολή καλή και σύντομα είμαστε στην επιφάνεια.
Συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί ξανά στο σκάφος.
Δεν θα μας πάρει από κάτω… θα το ξανακάνουμε ρε!
