Χειμώνας πλέον, όμως μυαλό και σώμα δεν θέλουν να το αποδεχτούν.
Η μέρα απελπιστικά μικρή.
Το ραντεβού αξημέρωτο.
Στόχος το μακρινό νησί.
Από την πρόγνωση ο καιρός φαινόταν μπερδεμένος.
Δυτικός το πρωί, βοριάς μετά, νοτιάς το απόγευμα.
Δεν μπορεί να φυσάει από όλες τις διευθύνσεις…
Πλησιάζοντας όμως τελικά επαληθεύτηκε.
(Εδώ είναι Ανδριατική φίλε...)
Ήταν μια από αυτές τις μέρες που απλά «χτυπούσε» από παντού!
Ξεκίνημα στα ρηχά και με μερικά άσπρα θα γίνει η αρχή.
Σύντομα η βλάβη όμως θα φανεί…
Το βαθυνό κομμάτι ήθελα καιρό να το επισκεφτώ.
Πρώτη βουτιά, τα νερά καθαρά αλλά το ρέμα έντονο.
Τρεις στήρες, ένας μικρός ροφός και μια πίγγα!
Με έχουν παιδέψει αρκετά αυτές εδώ.
Όμορφα ψάρια που ποτέ όμως δεν τα έχω καταφέρει απέναντι τους.
Ολοένα οι βουτιές βαθαίνουν, ολοένα και ο κυματισμός ενισχυόταν.
Έρπω στο τρίτο σκαλί πλέον.
Στην σκοτεινιά μια πίγγα θα πεταχτεί προς τα ρηχότερα.
Ακολουθώ και την βλέπω να μπαίνει σε ένα ευρύχωρο χαράκι μαζί με μια μικρή στήρα.
Η επόμενη βουτιά με βρίσκει εκεί.
Αργά από δεξιά ξεπροβάλω και βλέπω μια μουσούδα.
«Η μικρή στήρα, κρίμα…»
Πριν τελειώσω τη σκέψη το ψάρι γυρνάει και το οπτικό πεδίο γεμίζει πίγγα!
Βολή βιαστική, μπηχτή και προλαβαίνει να βραχώσει.
Χρειάστηκαν τρεις ακόμα βουτιές ώστε τελικά να έρθει στην επιφάνεια.
Προς ανακούφιση και του Κώστα που τόση ώρα διάβαινε το δικό του γολγοθά από το κυματισμό και το ρέμα.
Η περιγραφή για το πώς βίωσε αυτή την κατάσταση από πλευράς του έκανε την επιστροφή πιο εύθυμη.
Διότι ψαροτούφεκο είναι και η παρέα!
Η μέρα απελπιστικά μικρή.
Το ραντεβού αξημέρωτο.
Στόχος το μακρινό νησί.
Από την πρόγνωση ο καιρός φαινόταν μπερδεμένος.
Δυτικός το πρωί, βοριάς μετά, νοτιάς το απόγευμα.
Δεν μπορεί να φυσάει από όλες τις διευθύνσεις…
Πλησιάζοντας όμως τελικά επαληθεύτηκε.
(Εδώ είναι Ανδριατική φίλε...)
Ήταν μια από αυτές τις μέρες που απλά «χτυπούσε» από παντού!
Ξεκίνημα στα ρηχά και με μερικά άσπρα θα γίνει η αρχή.
Σύντομα η βλάβη όμως θα φανεί…
Το βαθυνό κομμάτι ήθελα καιρό να το επισκεφτώ.
Πρώτη βουτιά, τα νερά καθαρά αλλά το ρέμα έντονο.
Τρεις στήρες, ένας μικρός ροφός και μια πίγγα!
Με έχουν παιδέψει αρκετά αυτές εδώ.
Όμορφα ψάρια που ποτέ όμως δεν τα έχω καταφέρει απέναντι τους.
Ολοένα οι βουτιές βαθαίνουν, ολοένα και ο κυματισμός ενισχυόταν.
Έρπω στο τρίτο σκαλί πλέον.
Στην σκοτεινιά μια πίγγα θα πεταχτεί προς τα ρηχότερα.
Ακολουθώ και την βλέπω να μπαίνει σε ένα ευρύχωρο χαράκι μαζί με μια μικρή στήρα.
Η επόμενη βουτιά με βρίσκει εκεί.
Αργά από δεξιά ξεπροβάλω και βλέπω μια μουσούδα.
«Η μικρή στήρα, κρίμα…»
Πριν τελειώσω τη σκέψη το ψάρι γυρνάει και το οπτικό πεδίο γεμίζει πίγγα!
Βολή βιαστική, μπηχτή και προλαβαίνει να βραχώσει.
Χρειάστηκαν τρεις ακόμα βουτιές ώστε τελικά να έρθει στην επιφάνεια.
Προς ανακούφιση και του Κώστα που τόση ώρα διάβαινε το δικό του γολγοθά από το κυματισμό και το ρέμα.
Η περιγραφή για το πώς βίωσε αυτή την κατάσταση από πλευράς του έκανε την επιστροφή πιο εύθυμη.
Διότι ψαροτούφεκο είναι και η παρέα!
