Κόκκινο και ώχρα

Σεπτέμβρης 2009

Κάποιες φορές ολόκληρη η εξόρμηση μπορεί να περιγραφεί συνοπτικά από δύο μόλις βουτιές!

Βουτιά πρώτη.

Καταδύομαι προς τα τελειώματα της ξέρας. Βρίσκω μια φυκιάδα και κρύβομαι πίσω της. Ηρεμία στον περίγυρο.
Ξάφνου το πεταλούδισμα μιας στήρας μου αποσπά την προσοχή.
Σέρνομαι, με δέχεται αλλά σπάει λίγο.
Πέφτω μέσα σε μια λακκούβα για να με χάσει από το οπτικό της πεδίο.
Γρήγορα σπεύδω προς το μέρος της.
Θα είναι ακόμα εκεί;
Ξεπροβάλω διστακτικά.
Στέκεται δυο μέτρα μπροστά μου.
Σημαδεύω, βολή πάνω που έστριψε.
Σύντομα είναι στην επιφάνεια.

Βουτιά δεύτερη.

Στέκομαι στο κόψιμο του τοίχου.
Καλόγριες και αρκετοί κακαρέλοι κινούνται νευρικά.
Ξάφνου σπάνε έντονα από κάτω προς τα πάνω.
(μονόλογος) Μάγκα μου κάτι παίζει!
Μια στήρα 1,5 με δύο κιλά ξεπροβάλει...
(μονόλογου συνέχεια) Σίγα μην ήταν αυτή μόνο
Πράγματι από πίσω μια συναγρίδα έρχεται δυναμικά.
Σπάει τη κίνηση της...
Βγαίνω αργά από το πόστο αφήνοντας την αρνητική και βάζοντας μια προεξοχή ανάμεσά μας.
Κάνει να έρθει, το ξανασκέφτεται.
Η τώρα ή ποτέ!
Βολή μακρινή και μάλλον κακή.
Τραβάει μουλινέ.
Την αφήνω ελεγχόμενα.
Επιφάνεια, δυο αποφασίστηκες χεριές και σταματάει κάθε αντίδραση.
Μερικά μικρά σπαρταρίσματα καθώς την ανεβάζω.
Ευθανασία και η αυλαία κλείνει.