Επιτέλους καλοκαίρι

Είναι κάποιες φορές που οι προβλέψεις σου θα πέσουν έξω.

Που η θάλασσα δεν θα ανταμείψει με ψάρια τις προσπάθειες σου, τις βουτιές σου.

Όμως λίγο πριν το τέλος ακόμα και μιας τέτοιας μέρας αρκεί να κοιτάξεις μπροστά σου.

 Αρκεί για να αντιληφθείς ότι ψ/τ δεν είναι μόνο τα ψάρια, μόνο οι βουτιές.

Είναι και το προνόμιο να βλέπεις το ίδιο πράγμα που ενδεχομένως βλέπουν όλοι από μια άλλη «γωνία», μια άλλη «οπτική».

Είναι πάλι φορές όμως που…

Νωρίς το πρωί και βρισκόμαστε στο κεφάλι.

Πολλά μικρόψαρα, ασθενές νότιο ρεύμα, μεγάλη διαύγεια, ζεστά νερά! Όλα φαντάζουν ιδανικά!

Οι πρώτες βουτιές διστακτικές, σύντομα όμως το σώμα δέχεται την πίεση.

-          Πάμε στο ξεκομμένο κεφάλι έχω έμπνευση...

-          Οκ

Με ρηχότερο τα 30 περίπου μέτρα περίμενα καιρό να ζεστάνουν καλά τα νερά και να το επισκεφτώ.

Στην πρώτη βουτιά όμως η εικόνα δεν είναι η αναμενόμενη. Μια αγριεμένη πίγγα και ένας μικρός ροφός.

-          Κάτι δεν πάει καλά κάτω

Άλλη μια κατάδυση για να το εμπεδώσουμε.

-          Ίσως είναι στο βαθύτερο παρακείμενο σημείο.

Περίπου μισή ώρα αργότερα ακουμπώ το δεύτερο αυτό κεφάλι.

Δυο στήρες θα φύγουν για το σκαλί και πέρα από αυτό, μετά την αμμούδα στην πέτρινη έξαρση ένα κοπάδι συναγρίδες.

Οι επόμενες βουτιές με βρίσκουν εκεί. Τα ψάρια μεγάλα και διστακτικά, πλαισιώνονται από μερικούς ροφούς και κάμποσους σαργο-σηκιούς.

Πέμπτη βουτιά και ήδη από την προηγούμενη οι συναγρίδες έχουν χαθεί.

Έπεσα και λάθος…

Δεν πειράζει προχώρα τώρα!

Μια ακόμα βράχινη έξαρση λίγο μακρύτερα από το κεφάλι.

Στέκομαι και τον βλέπω απέναντι μου να αιωρείται ατάραχος.

Έρπω προς αυτόν και μοιάζει σαν να κάνει το ίδιο.

Τα 4 λάστιχα και η χοντρή βέργα μου δίνουν σιγουριά.

Βολή καταπρόσωπο και… λήξης.

Το ψάρι νεκρό και άσπρο θα ακουμπήσει μαλακά το βυθό.

Ανάδυση με το μουλινέ ανοιχτό και εύκολα τον ανεβάζω από την επιφάνεια.

-          Κάτσε να σε βγάλω εκεί μια φωτό!

 

-          Μπα καλύτερα όταν ανέβω πάνω…