Βραχωμένες σπαρίδες

Αυτή τη φορά ο Μαιστρος το παράκανε.
Συνήθως κρατά 3 μέρες και κοπάζει.
Αισίως πλέον ήταν η έκτη μέρα όπου τα μποφόρ ήταν πάνω από πέντε.
Η πρόγνωση έπεσε πανηγυρικά έξω, ωστόσο η απόφαση ελήφθει.
Θα πάμε Οθωνούς.
Η πρωινή διαδρομή δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολη.
Όμως ήταν εμφανές ότι ολοένα και σήκωνε καιρό...
Φτάνοντας στο νησί (που "χαιδευτικά" αποκαλώ Innsmouth), η επιφανιακή θερμοκρασία των νερών μόλις και άγγιζε τους 18 βαθμούς!
Αφιλόξενες συνθήκες για τέλη Αυγούστου...

Ξεκινήσαμε τα καρτέρια.
Τίποτα το ιδιαίτερο όμως δεν εμφανίζοταν στον περίγυρο.
Λίγο η δροσούλα, λίγο η αψαρία τελικά αναζητήσαμε την τύχη μας σε κάτι πιο δυναμικό.
Και πράγματι δικαιωθήκαμε!
Ψάρια υπήρχαν αλλά είχαν πιο χειμερινή συμπεριφόρά και έμεναν στα θαλάμια τους



Το ηθικό αναπτερώθηκε και οι πρώτες επιτυχίες δεν άργησαν.
Ωραιοι σαργοί άρχησαν να μας ακολοθούν στην επιφάνεια.
Ασήμισε το μάτι μας!
Ξάφνου μια περίεργη ουρά χάθηκε κάτω από ένα βραχάκι.
Μεγάλη ούγενα;
Κατεβαίνω και ένα επίσης "διαφορετικό" πλαινό πτερύγιο πάλεται μπροστά μου.
Δεν μπορεί!
Βολή άμεση και η πρώτη βραχωμένη συναγρίδα είναι γεγονός!
Αν σε θέλει τελικά...